Ο Σύλλογος "Τραχίνα" στον Μαραθώνιο του Άμστερνταμ με "ολική επαναφορά" .

Ο πολύ καλός φίλος και μέλος του Συλλόγου , Γιώργος Γιωτόπουλος, καταθέτει την εμπειρία του, από την "οικογενειακή" συμμετοχή στον Μαραθώνιο του Άμστερνταμ για αυτόν και τον Ημιμαραθώνιο για τη σύζυγο , Βασιλική Παπαρούπα.
Ο Γιώργος τερμάτισε τον Μαραθώνιο σε 03:32:56 και η Βασιλική τον Ημιμαραθώνιο σε :02:04:25, αλλά όλα αυτά έρχονται σε δεύτερη μοίρα, αν σκεφτεί κανείς , την περιπέτεια που πέρασε ο Γιώργος προσωπικά αλλά και ολόκληρη η οικογένειά του ,  με την υγεία του πριν λίγους μήνες.
Δεν έχουμε παρά να συγχαρούμε τον Γιώργο για την ολική επαναφορά, πρώτα στην οικογένειά του και μετά σε αυτό που τόσο πολύ αγαπά , στον αθλητισμό.

Καλή αποκατάσταση και καλή συνέχεια και στους δυο !

"Μετά λοιπόν την περσινή συμμετοχή μου στον μαραθώνιο της Στοκχόλμης http://forum.runningnews.gr/topic.asp?TOPIC_ID=12382 και έπειτα από πολύ σκέψη αποφασίστηκε , οικογενειακώς αυτή τη φορά, η δρομική εκδρομή και η συμμετοχή στο Μαραθώνιο του Άμστερνταμ. Η σύζυγός μου κόλλησε για τα καλά το μικρόβιο που όλοι έχουμε ,θα συμμετείχε και αυτή για πρώτη φορά στον ομώνυμο ημι-μαραθώνιο.
Παρόλο που αντιμετώπισα σοβαρό πρόβλημα υγείας πριν από μερικούς μήνες με σχεδόν 2μηνη νοσηλεία και 25 μέρες στην εντατική , δεν το έβαλα κάτω και με τη βοήθεια του Θεού και των δικών μου ανθρώπων, κυρίως της συζύγου μου, τόλμησα και ρίσκαρα με μοναδικό σκοπό να χαρώ και να απολαύσω για μια ακόμα φορά έναν διεθνή Μαραθώνιο.

Αφού κανονίστηκαν από τις αρχές του καλοκαιριού οι λεπτομέρειες (αεροπορικά (170€/άτομο, ξενοδοχείο με περίπου 750€ σε 4κλινο σε αξιοπρεπές κατάλυμα και οι συμμετοχές ,70€ για τον Μαραθώνιο και 27,50 για τον Ημί), άφιξη με πτήση της AirFrance στο Shiphol το μεσημέρι της Παρασκευής. Γενικά τα πάντα είναι πολύ ακριβά , από τις μεταφορές οι οποίες όμως είναι άψογες ,το φαγητό όπου για να φάει αξιοπρεπώς μια 4μελής οικογένεια απαιτούνται 70+ ευρώ, ως το νερό που σε δημόσιο χώρο (500ml) στοιχίζει 2,5€!!!

Πρόκειται όμως για μια κοσμοπολίτικη , λαμπερή και νεανική πόλη με πολλά αξιοθέατα (συμπεριλαμβανομένης της Red District) όπου αναγκαστικά ο αγώνας έπεσε σε δεύτερη μοίρα.
Βόλτα λοιπόν το απόγευμα της Παρασκευής στην Expo για παραλαβή Bib , που όμως ήταν σχετικά μέτρια όπου λόγω σπόνσορα ήταν παρούσα κυρίως η Mizuno.
Το πρωί της Κυριακής έπειτα από ένα εξαντλητικό Σαββάτο με πολύ ποδαρόδρομο(τα πόδια κυριολεκτικά έκαιγαν το Σαββάτο βράδυ) και προβληματική δίαιτα που μείωσε πολύ τις προσδοκίες μου για τον αγώνα , άφιξη στο Olympisch Stadion που έγιναν και οι Ολυμπιακοί του 1928,με αρκετό κρύο άλλα και με ηλιοφάνεια στη συνέχεια που υπόσχονταν έναν ιδανικό καιρό για Μαραθώνιο(Θερμοκρασία 15-17 βαθμούς ).
Παρόλο που ξεκίναγα από τη ροζ starting area και ήθελα να ακολουθήσω τους pace runners των 3:30 έκανα το λάθος να ξεκινήσω στο τέλος του block.Ετσι δεν είδα πουθενά τους λαγούς οι οποίοι ίσως θα με κρατούσαν σταθερά μέχρι το τέλος στον αναμενόμενο ρυθμό. Ξεκινάω με πολύ ταλαιπωρία λόγω της στενής σε πολλά σημεία διαδρομής, όπου αναγκάστηκα να κάνω πολλά ζιγκ-ζακ τα οποία  στοίχισαν σε κόπο και χρόνο .Με σχετικά σταθερό ρυθμό περνώ πολύ καλά και ίσως μη αναμενόμενα τον Ημί σε1:43:58.
Περνάμε πολύ ωραία τοπία με συμμετοχή του κόσμου, μπάντες με μουσική που δημιουργούν όμορφη ατμόσφαιρα όπου ξεχνάω το ρολόι και τον χρόνο. Οι δρόμοι σε μερικά σημεία όμως συνεχίζουν να είναι στενοί , η προσπέραση των πιο αργών με ανεβάσματα σε πεζοδρόμια, ζιγκ-ζακ κτλ. προβληματίζουν ενώ η τροφοδοσία ,κατά τη γνώμη μου, δεν ήταν επαρκής. Τα GU που είχα μαζί μου με βοήθησαν (συνολικά 5-ένα 15’ πριν τον αγώνα και τα άλλα 4 χοντρικά ανά 45’) αλλά το ισοτονικό isostar που παρείχε η διοργάνωση δε μου έκατσε καλά.
Συνεχίζω μέχρι το 35χλμ με τον ίδιο καλό ρυθμό, μετά το 36ο μέχρι και μέχρι το 41ο χλμ πέφτει λίγο ο ρυθμός απόρροια ίσως της προβληματικής δίαιτας των 2 προηγούμενων ημερών, της κούρασης διότι την Παρασκευή η πτήση ήταν στις 06:30 και το εγερτήριο έγινε αναγκαστικά στις 1:30 τα ξημερώματα και του εξαντλητικού Σαββάτου, πράγμα όμως που δε με στεναχώρησε καθόλου γιατί δεδομένων των συνθηκών και μόνο η συμμετοχή και ο τερματισμός  είναι ένα πολύ μεγάλο  προσωπικό στοίχημα .Κάνω παντού high5 και ειδικά το 42ο χλμ το αναμένω με ανυπομονησία για να δω τα παιδιά μου, που με περίμεναν στη στροφή της Amstelweensegen προς το Ολυμπιακό στάδιο να μου δώσουν τη Γαλανόλευκη. Αφού τα φιλώ, με υπερηφάνεια μπαίνω στο γήπεδο ανεμίζοντας την και χαιρετώντας το πλήθος .. κάνοντας το τελευταίο χλμ σε 6:30-7:00 min/km.
Παίρνω το μετάλλιο, ποζάρω με τη σημαία και μετά η απογοήτευση … ποτηράκι με 2 δάχτυλα νερό , κομματάκι από μπανάνα και μπουκαλάκι isostar πορτοκάλι.. ήπια 2 γουλιές οι οποίες βγήκαν αυτούσιες από τη στοματοφαρυγγικη κοιλότητα. Ούτε ένα μπουκάλι νερό, έπρεπε να το αγοράσεις(2,5€ ) πράγμα απαράδεκτο για τέτοια διοργάνωση .
Ο χρόνος; 3:32:56 αλλά λίγη σημασία έχει για μας τους 40+ ερασιτέχνες που παθιαζόμαστε με το χόμπι μας.5 λεπτά πάνω κάτω δεν έχουν καμία σημασία , αυτό που κατά τη γνώμη μου μετρά είναι η απόλαυση της διαδρομής και η ικανοποίηση ότι τερματίζουμε υγιείς και γεμάτοι σε ένα άθλημα που λίγοι τολμούν.
Συγχαρητήρια και στη σύζυγό μου που έτρεξε για πρώτη φορά ημί σε πολύ καλό χρόνο,2:04:25!! .Πολλά συγχαρητήρια στον πρώτο Έλληνα, στο φίλο Γιάννη από τη γειτονική Σπερχειάδα όπως και στους υπόλοιπους συμπατριώτες που βρέθηκαν στην ομορφότερη ίσως πόλης της Ευρώπης .
Και του χρόνου ποιος ξέρει ,Θεού θέλοντος ,κάπου αλλού….(http://www.marathonrunnersdiary.com)