Σύλλογος Δρομέων Φθιώτιδας Τραχίνα: Άθως (2033μ)

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2018

Άθως (2033μ) - Οδοιπορικό

Άθως 2033 - Οδοιπορικό

<<Η απόφαση πάρθηκε στα μέσα Ιουλίου και έκλεισε σχεδόν αμέσως για τις 23 Νοεμβρίου,μιας και η επιθυμία και των 2 ήταν να επισκεφθούμε την κορυφή του Αγίου Όρους όσο πιο κοντά στον χειμώνα γίνεται.Ο μεν Θάνος και τις 3 φορές που ανέβηκε κορυφή ήταν καλοκαίρι, εγώ δε τη μοναδική φορά που επισκέφτηκα το Όρος ήταν το 1991 σε μια 6ήμερη διάσχιση Ιούνιο μήνα και μάλιστα χωρίς ν ανέβω κορυφή.
Αναχώρηση στις 21 Νοέμβρη παραδοσιακά από την Πλατεία Λαού με μια μικρή στάση στην Ομβριακή για να πάρουμε τον τρίτο της παρέας Αποστόλη ο οποίος δεν θα ανέβαινε κορυφή αλλά ήταν υπεύθυνος για την τροφοδοσία της τριήμερης εξόρμησης με σπιτική χορτόπιτα,κρασί και τσίπουρο.
Διανυκτέρευση Ουρανούπολη και αναχώρηση 6.30 την επομένη με το καραβάκι για τη Μονή Παύλου,όπου μας φάνηκε πολυτέλεια ν ανέβουμε με το πουλμανάκι που διαθέτει η Μονή την ανηφόρα για το μοναστήρι προτιμώντας το πανέμορφο καλντερίμι.
Είχαμε αρκετό χρόνο μέχρι να βραδιάσει και έτσι αποφασίσαμε με το Θάνο να κάνουμε μια αναγνώριση των 2 πρώτων χιλιομέτρων της διαδρομής,μιας και υπήρχαν εναλλακτικά 2 μονοπάτια για την Αγία Άννα,το ένα παράλληλα με τη θάλασσα και το άλλο που τελικά προτιμήσαμε ψηλότερα μιας και είχε λιγότερη υψομετρική,αλλά κυρίως γιατί θα τερματίζαμε κατηφορικά.

Αυτό μας πήρε ακριβώς 1 ώρα σε μία κυκλική περιπατητική διαδρομή 4άρων χιλιομέτρων.
Παρ όλα αυτά είχαμε ακόμα αρκετό χρόνο που τον αφιερώσαμε στην περιήγηση εντός της επιβλητικής μονής αλλά και στο ντάνιασμα καυσόξυλων για τον τεράστιο ξυλολέβητα που κάλυπτε όλες τις ανάγκες της Μονής.Ο καιρός δεν ήταν και ο καλύτερος με δυνατό βοριά και ψιλόβροχο..Έτσι αποφασίσαμε να ενισχύσουμε τα σακίδια μας εκτός από το αντιανεμικό και με αδιάβροχο καθώς και με δεύτερο χοντρό σκούφο αλλά και χειμωνιάτικα δεύτερα γάντια.

Αναχώρηση στις 05.30 μετά από λιτό πρωινό με ψωμί,μαρμελάδα και ελιές,με τους φακούς κεφαλής να μας συνοδεύουν την πρώτη μιάμιση ώρα, μέχρι λίγο πιο πάνω από τα γραφικά καλντερίμια της Αγ.Άννας.
Πρώτη καλή στάση στη διασταύρωση του Σταυρού,όπου από εκεί αρχίζει ουσιαστικά η τελική ανάβαση για την κορυφή.
Δεξιά μας δε,απλώνεται το πιο άγριο αλλά και όμορφο κομμάτι της χερσονήσου με την επωνυμία Έρημος,που αποτελεί το πνευματικό ησυχαστήριο των μοναχών,αλλά και τον δικός μας ¨πεζοπορικό παράδεισο¨.
Εμείς συνεχίσαμε την ανάβαση με το Θάνο να μου δείχνει από ψηλά τα απόμακρα μονοπάτια της Ερήμου,μιας και τα είχε επισκεφτεί στο παρελθόν.
Κάπου εκεί άρχισε να μας καλύπτει ένα πέπλο ομίχλης που ναι μεν μας έκρυψε τη θέα,αλλά μας αποζημίωσε με την εικόνα που αντικρίσαμε μπαίνοντας στο πανέμορφο καστανόδασος.

Η απόφαση να πάρουμε ένα λίτρο ηλεκτρολύτες για τροφοδοσία μας βγήκε χρήσιμη μιας μέχρι εκείνο το σημείο η υγρασία ήταν έντονη κάνοντάς μας να στάζουμε,χάνοντας αρκετά υγρά.
Κάπου εκεί και βγαίνοντας από τα δέντρα τα πράγματα άρχισαν ν αλλάζουν.Φτάνοντας στο καταφύγιο της Παναγιάς στα 1500μ,κάναμε την τελευταία στάση πριν την κορυφή ζεσταίνοντας τα χέρια και στεγνώνοντας τα μουσκεμένα γάντια στη φωτιά που είχε ανάψει ο Ρώσος μοναχός στο καταφύγιο..Χρειάστηκαν 48 λεπτά για το τελευταίο χιλιόμετρο της διαδρομής με +1000μ.Τα δε τελευταία 50μ με πολύ προσοχή μιας και τα σκαλοπάτια είχαν παγώσει με λεπτό στρώμα πάγου από το δυνατό βοριά και το λίγο χιόνι που είχε απομείνει.Ίσα που προλάβαμε τους 4 Ρώσους παγωμένους επισκέπτες να μας τραβήξουν τη κλασική φωτογραφία στον παγωμένο σταυρό με θερμοκρασία γύρω στο μηδέν.
Πέρασε καμιά ώρα στην επιστροφή μέχρι να ζεσταθούμε και ν αρχίσουμε να απολαμβάνουμε την όμορφη πλέον θέα που δεν ήταν ορατή στην νυχτερινή αναχώρηση.
Ιδιαίτερα στο καλντερίμι πάνω από την Αγ. Άννα ήταν εκπληκτική.

Χρειάστηκαν 3.30ώρες για την ανάβαση και 3 περίπου για την κατάβαση,συνολικά 6.30ω για 22χλμ με 2300 περίπου υψομετρική.Μαζί με τις στάσεις 7.30ωρες σε μια απολαυστική ανάβαση που οφείλονταν κυρίως στο ότι με το Θάνο είχαμε ακριβώς τον ίδιο ρυθμό.Ακολουθήσαμε το ίδιο μονοπάτι επιστροφής αν και υπήρχε εναλλακτική λύση και αυτό γιατί έπρεπε να συνεχίσουμε την πορεία με τον τρίτο της παρέας Αποστόλη,για διανυκτέρευση στο επόμενο μοναστήρι του Αγ.Διονυσίου.
Η διαδρομή ήταν από ένα μήκους 2χλμ μονοπάτι που τελικά μας χρέωσε αρκετά μιας και μεταφέραμε πλέον όλο τον εξοπλισμό μας,αλλά μας αποζημίωσε με την ομορφιά του.
Έχοντας μπει στο καραβάκι για τον δρόμο της επιστροφής,η θέα του καταρράκτη μας υπενθυμίζει γιατί άξιζε να επισκεφθούμε το Όρος τέτοια εποχή!
Οι όμορφες εικόνες του Αγίου Όρους διακόπτονται ξαφνικά έξω από το Λιτόχωρο,όταν ξεπροβάλει παραπονεμένος ο γέρο-Όλυμπος που μας ¨προσκαλεί¨κι αυτός ν ανέβουμε στις δικές του πλαγιές.
Του το υποσχόμαστε για τέλη Ιούνη.

Καλά Βουνά.