Τρέχω γιατί μου αρέσει, τρέχω γιατί ένα αίσθημα ελευθερίας γεμίζει το είναι μου με κάθε εκπνοή που βγαίνει καθώς τα πόδια προσπαθούν να γνωρίσουν το έδαφος, τρέχω γιατί χωρίς να το καταλάβω μου έγινε συνήθεια στην αρχή, ανάγκη, μα πάνω από όλα γιατί σήμερα είναι ο δείκτης, ή το καμπανάκι που φροντίζει για τη καλή ή τη κακή καθημερινή μου διάθεση.
Βγήκα σε δρόμους, σε πάρκα, σε αγροτικούς δρόμους ανάμεσα στα χωράφια και στους ελαιώνες, κάποιες φορές ο ήλιος του πρωινού θάμπωνε τα μάτια μου και άλλες φορές η δύση του μου χάριζε απίθανους συνδυασμούς χρωμάτων σε έναν ουρανό μενεξεδί. Μου άρεσε, ατέλειωτη ταινία οι εικόνες που έχουν καταγραφεί στη μνήμη. Ένα βιβλίο γεμάτο με μικρές ή μεγάλες ιστορίες μπορεί να γραφτεί για αυτά που έζησα, άκουσα, έμαθα μέσα στο χρόνο που έτρεχα.
διαβάστε εδώ ολόκληρο το κείμενο...
